என்றென்றும் கவிதை

Feb 27, 2024

இன்று என் தோழியின் மகன் தன் வீட்டின் தரை விரிப்பில் அமர்ந்துக் கொண்டு, இரு கால்களையும் நீட்டிக் கொண்டு, தன் இரு கைகளை கால் முட்டிகளில் தத்தம் வைத்துக் கொண்டு, தொலைக்காட்சியில் அவனுக்கு பிடித்த பொம்மை படம் ஓடிக்கொண்டிருக்கையிலும், தன் வலப்பக்கமிருக்கும் பிரம்மாண்ட பிரஞ்சு சன்னலின் வழி நோக்கி கொண்டிருந்த காட்சி, என்றென்றும் எம்மனதில் கவிதையாய் மிளிரும் என்று தோன்றுகிறது.

அந்த ஒன்றரை வயது பிஞ்சு மனதில், அந்த கண்ணாடியும், புற்பரப்பும், அதை தாண்டிய வானின் வெண்மையும், மனதில் என்ன எண்ணங்களை கொடுத்திருக்கும்? அதை என் தோழி காணொளியில் காட்டியதும், அந்நொடியே என் மனம் அவனை கட்டியணைக்க துடித்து ஓடோடி அவனருகில் சென்று தயங்கியது. ஒரு ரசிகனின் தவத்தை கலைத்திட மனம் ஒப்பவில்லை.

ஆனால், அந்த மனதிற்கு என் மனம் புரிந்திருந்தது. சட்டென திரும்பியது என் திசை நோக்கி. இரண்டும் ஆலிங்கனம் செய்து கொண்ட ஓரிரு நொடிகளுக்குப்பின், என் மனம் கேட்டுக் கொண்டதற்கிணங்க, அவன் மனம் அவனை கைப்பிடித்து, என்னை நோக்கி அழைத்து வந்து, என் கண்களுக்கு விருந்தளித்தது. அவன் சிரித்து நோக்கினான். கண் வழியாய் மீண்டும் என் மனம் நிறைந்தது!